Save time 13 Friday Date 22 April 2016

Diary notes.

knowledge.

    

การส่งเสริมพัฒนาการและการปรับพฤติกรรม
เด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเศษ

เพื่อให้เด็กสามารถช่วยเหลือตนเองได้ในชีวิตประจำวัน  

• ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ใกล้เคียงกับคนปกติมากที่สุด  
• เน้นการดูแลแบบองค์รวม (Holistic Approach)

การฟื้นฟูสมรรถภาพทางการศึกษา

- เพิ่มทักษะพื้นฐานด้านสังคม การสื่อสาร และทักษะทางความคิด

- เกิดผลดีในระยะยาว

- เน้นการเตรียมความพร้อมเพื่อให้เด็กสามารถใช้ในชีวิตประจำวันจริงๆแทนการฝึกแต่เพียงทักษะทางวิชาการ

- แผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล  (Individualized Education Program; IEP)

- โรงเรียนการศึกษาพิเศษเฉพาะทาง โรงเรียนเรียนร่วม ห้องเรียนคู่ขนาน

การฟื้นฟูสมรรถภาพทางสังคม

- การฝึกฝนทักษะในชีวิตประจำวัน (Activity of Daily Living Training)

- การฝึกฝนทักษะสังคม (Social Skill Training)

- การสอนเรื่องราวทางสังคม (Social Story)

การบำบัดทางเลือก

 การสื่อความหมายทดแทน (AAC) 

 ศิลปกรรมบำบัด (Art Therapy)

 ดนตรีบำบัด (Music Therapy)

 การฝังเข็ม (Acupuncture)

 การบำบัดด้วยสัตว์ (Animal Therapy)

การสื่อความหมายทดแทน 

(Augmentative and Alternative Communication ; AAC)

• การรับรู้ผ่านการมอง (Visual Strategies)
• โปรแกรมแลกเปลี่ยนภาพเพื่อการสื่อสาร (Picture Exchange Communication System; PECS)
• เครื่องโอภา (Communication Devices)
• โปรแกรมปราศรัย

บทบาทของครู

- ตำแหน่งการนั่งของเด็กไม่ควรให้นั่งติดหน้าต่างหรือประตู

- ให้เด็กนั่งแถวหน้าสุดใกล้โต๊ะครู

- จัดให้เด็กนั่งติดกับนักเรียนที่ไม่ค่อยเล่น ไม่ค่อยคุยในระหว่างเรียน

- ให้เด็กมีกิจกรรม เปลี่ยนอิริยาบถบ้าง

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ 

      ทักษะทางสังคม

1. เด็กพิเศษที่ขาดทักษะทางสังคม ไม่ได้มีสาเหตุมาจากการพ่อแม่
2. การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี ไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันว่าเด็กจะมีพัฒนาการต่างๆอย่างมีความสุข

กิจกรรมการเล่น

•  การเล่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนรู้ทักษะทางสังคม

•  เด็กจะสนใจกันเองโดยอาศัยการเล่นเป็นสื่อ

•  ในช่วงแรกๆ เด็กจะไม่มองเด็กคนอื่นเป็นเพื่อน  แต่เป็นอะไรบางอย่างที่น่าสำรวจ สัมผัส ผลัก ดึง

•  กระตุ้นการเลียนแบบและการเอาอย่าง และช่วยช่วยให้เด็กรู้กฎเกณฑ์

   ครูปฏิบัติอย่างไรขณะเด็กเล่น

       - อยู่ใกล้ๆ และเฝ้ามองอย่างสนใจ

       - ยิ้มและพยักหน้าให้ ถ้าเด็กหันมาหาครู

       - ไม่ชมเชยหรือสนใจเด็กมากเกินไป

       - เอาวัสดุอุปกรณ์มาเพิ่ม เพื่อยืดเวลาการเล่น

       - ให้ความคิดเห็นที่เป็นแรงเสริม

    
      
      ทักษะภาษา

การวัดความสามารถทางภาษา

•  เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม

•  ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม

•  ถามหาสิ่งต่างๆไหม

•  บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นไหม

•  ใช้คำศัพท์ของตัวเองกับเด็กคนอื่นไหม

ทักษะพื้นฐานทางภาษา

•  ทักษะการรับรู้ภาษา

•  การแสดงออกทางภาษา

•  การสื่อความหมายโดยไม่ใช้คำพูด

การปฏิบัติของครูและผู้ใหญ่

- ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือการออกเสียงไม่ชัด

- ห้ามบอกเด็กว่า  “พูดช้าๆ”   “ตามสบาย”   “คิดก่อนพูด”

- อย่าขัดจังหวะขณะเด็กพูด

- อย่าเปลี่ยนการใช้มือข้างที่ถนัดของเด็ก

- ไม่เปรียบเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น

- เด็กที่พูดไม่ชัดอาจเกี่ยวข้องกับการได้ยิน

ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย

- การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา

- ภาษาที่ไม่ใช่คำพูดมาก่อนภาษาพูด

- ให้เวลาเด็กได้พูด

- คอยให้เด็กตอบ (ชี้แนะหากจำเป็น)

- เป็นผู้ฟังที่ดีและโตต้อบอย่างฉับไว (ครูไม่พูดมากเกินไป)

- เด็กไม่ได้เรียนรู้ภาษาจากการฟังเพียงอย่างเดียว

- ให้เด็กทำกิจกรรมกลุ่ม เด็กพิเศษได้มีแบบอย่างจากเพื่อน

- กระตุ้นให้เด็กบอกความต้องการของตนเอง (ครูไม่คาดการณ์ล่วงหน้า)

- เน้นวิธีการสื่อความหมายมากกว่าการพูด

- ใช้คำถามปลายเปิด

- เด็กพิเศษรับรู้มากเท่าไหร่ ยิ่งพูดได้มากเท่านั้น

- ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

     
     
      ทักษะการช่วยเหลือตนเอง

ความสำเร็จเป็นสิ่งสำคัญ

• การได้ทำด้วยตนเอง

• เชื่อมั่นในตนเอง

• เรียนรู้ความรู้สึกที่ดี

หัดให้เด็กทำเอง

•  ไม่ช่วยเหลือเกินความจำเป็น (ใจแข็ง)

•  ผู้ใหญ่มักทำสิ่งต่างๆให้เด็กมากเกินไป

•  ทำให้แม้กระทั่งสิ่งที่เด็กสามารถทำได้เองหากให้เวลาเขาทำ

•  “ หนูทำช้า ”  “ หนูยังทำไม่ได้ ”

จะช่วยเมื่อไหร่

- เด็กก็มีบางวันที่ไม่อยากทำอะไร , หงุดหงิด , เบื่อ , ไม่ค่อยสบาย

- หลายครั้งเด็กจะขอความช่วยเหลือในสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้ว

- เด็กรู้สึกว่ายังมีผู้ใหญ่ที่พึ่งได้ แต่ต้องได้รับความช่วยเหลือเฉพาะสิ่งที่เด็กต้องการ

- มักช่วยเด็กในช่วงกิจกรรม

ลำดับขั้นในการช่วยเหลือตนเอง

 แบ่งทักษะการช่วยเหลือตนเองออกเป็นขั้นย่อยๆ

 ย่อยงาน

เรียงลำดับตามขั้นตอน

ขั้นตอนการย่อยงานของการเข้าห้องน้ำ

     ทักษะพื้นฐานทางการเรียน

การเลียนแบบ    การทำตามคำสั่ง คำแนะนำ   การรับรู้ 

การเคลื่อนไหว     การควบคุมกล้ามเนื้อเล็ก    ความจำ

เป้าหมาย

• การช่วยให้เด็กแต่ละคนเรียนรู้ได้ 

• มีความรู้สึกดีต่อตนเอง

• เด็กรู้สึกว่า “ฉันทำได้”

• พัฒนาความกระตือรือร้น อยากรู้อยากเห็น

• อยากสำรวจ อยากทดลอง

การวางแผนการเตรียมพื้นฐานทางวิชาการ

•  จัดกลุ่มเด็ก

•  เริ่มต้นเรียนรู้โดยใช้ช่วงเวลาสั้นๆ

•  ให้งานเด็กแต่ละคนอย่างชัดเจนว่าต้องทำที่ไหน

•  ติดชื่อเด็กตามที่นั่ง

•  ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย

•  บันทึกว่าเด็กชอบอะไรที่สุด

•  รู้ว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนงาน

•  มีอุปกรณ์ไว้สับเปลี่ยนใกล้มือ

•  เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนเด็กมาถึง

•  พูดในทางที่ดี

•  จัดกิจกรรมให้เด็กได้เคลื่อนไหว

•  ทำบทเรียนให้สนุก